To καλαμπόκι φυτεύεται την άνοιξη, 10 – 15 μέρες μετά τους τελευταίες παγετούς της περιοχής. Οι περισσότερες ποικιλίες αραβόσιτου δεν φυτρώνουν αν η θερμοκρασία του εδάφους είναι κάτω από 10 ᵒC. Όταν η θερμοκρασία εδάφους φτάσει τους 15 ᵒC, οι σπόροι φυτρώνουν γρήγορα και τα φυτάρια εμφανίζονται σε 7 -10 μέρες.

Το φυτό χρειάζεται πολύ νερό. Όσο πιο πλούσιο είναι το έδαφος σε υγρασία, τόσο μεγαλύτερη παραγωγή θα αποδώσει το χωράφι. Το έδαφος πρέπει να είναι καλά ισοπεδωμένο και να αποστραγγίζεται επαρκώς. Το καλαμπόκι έχει στο ίδιο φυτό και τα αρσενικά και τα θηλυκά γονιμοποιητικά όργανα. Το 5% της γύρης ενός φυτού θα γονιμοποιήσει το ίδιο το φυτό. Το υπόλοιπο 95% θα γονιμοποιήσει τα γύρω φυτά. Για τον λόγο αυτό οι αποστάσεις σποράς καλαμποκιού στη γραμμή πρέπει να είναι 30 – 40 cm. Η απόσταση ανάμεσα στις γραμμές κυμαίνεται στα 50 – 100 cm.

Το σκάλισμα είναι απαραίτητο στις φυτείες καλαμποκιού (το πρώτο όταν το ύψος ανέρχεται στα 10-15 cm, το δεύτερο 20 μέρες αργότερα). Η χρήση ζιζανιοκτόνων έχει το μειονέκτημα ότι πολλές ουσίες μένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο έδαφος ( π.χ. ή άτραζίνη), και βλάπτουν την επόμενη καλλιέργεια που θα φυτευτεί μετά το καλαμπόκι (τεύτλα, σιτηρά κλπ.)

Η ελαιοκράμβη είναι ένα ετήσιο φυτό, που προτιμά βαθιά και ικανοποιητικώς στραγγιζόμενα εδάφη, με το ιδανικό τους Ph να κυμαίνεται στο 6 – 7,5. Αποφεύγονται τα χώματα που σχηματίζουν κρούστα μετά τη βροχή. Στην Ελλάδα, η εποχή σποράς κυμαίνεται από Σεπτέμβριο έως Οκτώβριο.

Ευδοκιμεί σε περιοχές με ήπιο χειμώνα και δροσερό καλοκαίρι. Η καλύτερες θερμοκρασίες ανάπτυξης είναι 10 – 20 ᵒC. Ωστόσο το φυτό είναι ανθεκτικό ως τους -15 ᵒC , αρκεί να έχει αναπτυχθεί ως το στάδιο της ροζέτας (6-8 φύλλα) και να έχει δημιουργήσει ένα επαρκές ριζικό σύστημα. Το φυτό έχει υψηλή ανάγκη σε άζωτο καθ’όλη τη διάρκεια της ανάπτυξης.

Η ελαιοκράμβη μπορεί να αποδώσει καλώς χωρίς άρδευση. Παρόλα αυτά η ελλιπής πρόσληψη νερού οδηγεί σε μειωμένη παραγωγή, και περιεκτικότητα λαδιού στους σπόρους. Μεγαλύτερες ανάγκες σε νερό έχει κατά τη βλάστηση, το φύτρωμα σπόρων και την ανθοφορία. Εάν οι βροχοπτώσεις δεν επαρκούν σε αυτές τις φάσεις, κρίνεται απαραίτητη η χρήση άρδευσης. Η απόδοση της καλλιέργειας χωρίς άρδευση ανέρχεται σε 120 – 250 kg / στρ. Με επαρκή άρδευση μπορεί να δώσει ως και 400 kg / στρ.

Από 1 τόνο σπόρου ελαιοκράμβης με περιεκτικότητα λαδιού 35-40% παράγονται περίπου 0,35-0,4 τόνοι bio-diesel, 600 – 650 κιλά πίτας (με υγρασία) και 350 – 400 κιλά γλυκερίνης. Η συγκομιδή γίνεται κυρίως με θεριζοαλωνιστικές μηχανές, λόγω χαμηλότερου κόστους.

Τα αγρωστώδη ζιζάνια προκαλούν τις σοβαρότερες ζημιές στην καλλιέργεια. Για την καταπολέμησή τους εφαρμόζεται προσπαρτική ζιζανιοκτονία με σκευάσματα της οικογένειας των δινιτροανιλινών.

Το τριφύλλι ή αλλιώς μηδική, είναι πολυετές φυτό (5 – 6 χρόνια) και ανήκει στην οικογένεια των ψυχανθών. Αποτελεί το καταλληλότερο κτηνοτροφικό φυτό για παραγωγή σανού, λόγω της αφθονίας του σε πρωτεϊνούχες ουσίες , υδατάνθρακες, βιταμίνη Α και D. Χρησιμοποιείται ακόμη για βόσκηση ή ως χλωρή φυτομάζα

Η καλλιέργεια του δίνει άζωτο στο έδαφος και το προστατεύει από τη διάβρωση. Στην Ελλάδα επιτυγχάνονται υψηλές αποδόσεις και παράγονται ζωοτροφές εξαιρετικής ποιότητας, γεγονός που δε συμβαίνει σε πολλές χώρες. Μπορεί να σπαρθεί 2 φορές το χρόνο, Φθινόπωρο και Άνοιξη, όμως το Φθινόπωρο η παραγωγή θεωρείται καλύτερη.

Η μηδική μπορεί να καλλιεργηθεί σε ποικίλες κλιματικές συνθήκες, όμως προσαρμόζεται καλύτερα σε περιοχές με ήπιο χειμώνα και ζεστό καλοκαίρι, ωστόσο είναι εφικτή η καλλιέργεια της και σε ορεινές περιοχές. Για να αναπτυχθεί απαιτεί μεγάλες ποσότητες νερού, και γι’αυτό όταν καλλιεργείται σε ξηρές περιοχές είναι απαραίτητη η άρδευσή της. Το ριζικό σύστημα του φυτού αναπτύσσεται σε μεγάλο βάθος, γεγονός που του δίνει την ικανότητα να λαμβάνει νερό από ως και 7-9 µέτρα βάθος του εδάφους . Έτσι αποτέλεσμα είναι δυνατή και η ξηρική καλλιέργειά του τριφυλλιού, αλλά με µειωµένες αποδόσεις.

Βαμβάκι – Σύστημα Διαφυλλικής Λίπανσης